Η Ψυχολογία των Προσδοκιών! Το να περιμένεις απλώς να συμβεί κάτι δεν θα το κάνει να συμβεί...

Οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες είναι προκατειλημμένες δυσαρέσκειες. Πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μία προσδοκία θα τους φέρει αυτό που θέλουν ως ένα είδος μαγικής σκέψης που δεν είναι ρεαλιστική.  

Οι άνθρωποι έχουμε μια φυσική τάση να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για ευτυχία σε εκπληρωμένες προσδοκίες. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με αυτό από μόνο του, αρκεί να έχουμε καλούς λόγους να πιστεύουμε ότι η εκπλήρωση μιας προσδοκίας θα μας κάνει ευτυχισμένους και λαμβάνουμε τα απαραίτητα βήματα για να εκπληρώσουμε αυτές τις προσδοκίες.

Το πρόβλημα της προσδοκίας εμφανίζεται όταν περιμένουμε να συμβεί κάτι χωρίς καλούς λόγους για αυτήν την προσδοκία. Αν πιστεύω ότι οι προσδοκίες μου από μόνες τους θα μου φέρουν αυτό που θέλω, χρησιμοποιώ μαγική σκέψη και προετοιμάζω τον εαυτό μου για απογοήτευση.

Αυτό είναι λιγότερο προφανές όταν οι προσδοκίες μας αφορούν άλλους ανθρώπους. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε αρκετά λογικοί ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι το να περιμένουμε ένα φλιτζάνι καφέ να υλοποιηθεί από τις σκέψεις μας δεν είναι ρεαλιστικό. Ωστόσο, πολλοί από εμάς κάποια στιγμή πιστέψαμε λανθασμένα ότι το να περιμένουμε από τους άλλους να συμπεριφέρονται όπως θέλουμε θα τους κάνει να συμπεριφέρονται πραγματικά με αυτόν τον τρόπο.

Το να περιμένεις η ζωή να εξελίσσεται πάντα όπως θέλεις, είναι εγγυημένο ότι θα οδηγήσει σε απογοήτευση, επειδή η ζωή δεν θα εξελιχθεί πάντα όπως τη θέλεις. Και όταν αυτές οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες συνεπάγονται την αποτυχία των άλλων ανθρώπων να συμπεριφέρονται όπως τους περιμένεις, η απογοήτευση περιλαμβάνει επίσης δυσαρέσκεια, ακόμα και αγανάκτηση.

Γιατί δεν εκνευριζόμαστε όταν ένα φλιτζάνι καφέ δεν φτιάχνεται μόνο του, αλλά μπορεί να εκνευριζόμαστε αν κάποιος άλλος δεν μας φτιάξει ένα φλιτζάνι καφέ; Από πού αντλούμε την αίσθηση της δύναμης για να πιστεύουμε ότι το να περιμένουμε απλώς από τους άλλους να συμπεριφέρονται όπως τους θέλουμε, θα τους κάνει να συμπεριφέρονται έτσι; Και τι μας δίνει το δικαίωμα να θυμώνουμε με άλλους ανθρώπους όταν αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες μας;

Εάν οι άνθρωποι έχουν προσδοκίες στο μυαλό τους αναφορικά με το τί περιμένουν από τον άλλο χωρίς όμως αυτό να το επικοινωνούν δυσκολεύει την ανταπόκριση του άλλου ατόμου σε αυτές. Αυτό συμβαίνει διότι απλώς δεν τις γνωρίζει. Οι ανείπωτες προσδοκίες είναι σχεδόν εγγυημένο ότι θα μείνουν ανεκπλήρωτες. Το να μιλάς ανοιχτά για το τι περιμένεις από τους άλλους μπορεί να βελτιώσει τις πιθανότητες εκπλήρωσης. Ταυτόχρονα, δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύει κανείς ότι η απλή και ξεκάθαρη επικοινωνία των προσδοκιών σας θα κάνει τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται όπως εσείς θέλετε.

Προσδοκίες – ο πραγματικός δολοφόνος της ευτυχίας

Οι ακόλουθες προσδοκίες μπορεί να είναι Δολοφόνοι της Ευτυχίας:

Η ζωή πρέπει να είναι δίκαιη

Δεν είναι. Καθόλου. Άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους συνέχεια χωρίς λόγο. Το να περιμένεις ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ να αντιμετωπίσεις δυσκολίες και ότι δεν θα ανταπεξέλθεις όταν έρθουν, σημαίνει άρνηση της ανθρώπινης εμπειρίας.

Πρέπει να με συμπαθούν όλοι

Δεν το κάνουν και δε θα το κάνουν. Όπως δεν σου αρέσουν εσένα όλοι όσοι γνωρίζεις. Αντ’ αυτού επικεντρωθείτε στο να κερδίσετε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των ανθρώπων που σας αρέσουν.

Ο κόσμος πρέπει να συμφωνεί μαζί μου

Η δική σου μπορεί να μην είναι η μόνη σωστή απάντηση και το να έχεις δίκιο δεν είναι πάντα σωστό. Περιμένουμε από τους άλλους ανθρώπους να σκέφτονται και να ενεργούν όπως εμείς και αν δεν το κάνουν, νιώθουμε πληγωμένοι ή θυμωμένοι.

Ο κόσμος καταλαβαίνει τί λέω

Οι άνθρωποι δε θα μας καταλάβουν μόνο και μόνο επειδή μιλάμε. Το να ακούμε πραγματικά κάποιον άλλο με ενσυναίσθηση δημιουργεί κατανόηση, ενώ η προβολή των δικών μας κοσμοθεωριών στους άλλους μπορεί να προκαλέσει παρεξηγήσεις ή ακόμα και να πληγώσει.

Πρέπει πάντα να τα πηγαίνω καλά

«Αν δεν πετύχω αυτούς τους στόχους, αν αποτύχω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες μου, είμαι μια άθλια αποτυχία και αξίζω τα χειρότερα». Αυτό το είδος σκέψης είναι η βάση της αυτο-υποτίμησης και του μίσους προς τον εαυτό. Είστε ήδη αρκετά και είστε εγγενώς άξιοι, ανεξάρτητα από το επίτευγμα.

Μπορώ να αλλάξω τους άλλους

Υπάρχει ένα άτομο σε αυτόν τον κόσμο που μπορείτε πραγματικά να αλλάξετε. Τον εαυτό σας και αυτό απαιτεί τεράστια προσπάθεια. Ο μόνος τρόπος που αλλάζουν οι άνθρωποι είναι μέσα από την επιθυμία και τα μέσα να αλλάξουν τον εαυτό τους. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να «διορθώνουμε» τους άλλους.

Το αντίδοτο στις προσδοκίες μπορεί να είναι η καλλιέργεια της ευγνωμοσύνης.

Εάν πιστεύετε ότι η ανθρώπινη φύση είναι καλή και ισχυρή, τότε θα κυκλοφορείτε απογοητευμένοι γιατί η τέλεια κοινωνία δεν έχει ακόμη επιτευχθεί.  Όταν μαθαίνεις να εγκαταλείπεις τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες σου, ένας ανοιχτός δρόμος ξετυλίγεται ακριβώς μπροστά σου. Ένας δρόμος γεμάτος νέες δυνατότητες, έτοιμος και σε περιμένει να δημιουργήσεις το δικό σου μονοπάτι.

Τελικές σκέψεις για προβληματισμό:

Δεν υπάρχουν σύντομοι δρόμοι, τα πάντα πρέπει να κερδίζονται μέσω της συνέπειας και με επίμονες προσπάθειες. Δεν παίρνουμε κάτι απλά επειδή θέλουμε, παίρνουμε μόνο αυτό που μας αξίζει. Αυτό που αξίζουμε προέρχεται από το ποιοι είμαστε και ποιοι επιλέγουμε να γίνουμε. Σημαντικό θα ήταν να δούμε λίγο πιο βαθιά μέσα μας, να θυμηθούμε τη δικιά μας δύναμη, το πόσο καλά οι ίδιοι γνωρίζουμε τις εμπειρίες μας, τα βιώματά μας, και να ανακαλύψουμε τί κρύβουμε μέσα μας. Τότε ίσως μάθουμε πολύ περισσότερο τί πραγματικά επιθυμούμε. Και να μπορέσομε να δούμε ότι και οι γύρω μας είναι άνθρωποι με τα δικά τους θέλω, επιθυμίες και προσδοκίες. Τότε ίσως τους νιώσουμε πιο κοντά μας και τους κατανοήσουμε και κάπως έτσι να κατανοήσουν και οι υπόλοιποι εμάς.