Ο μικρός θάνατος ενός χωρισμού! «Δεν το χωράει ο νους μου ότι με άφησε», «Και τώρα, τι;».

Καθώς με τη διάρρηξη μιας σχέσης έρωτα και συντροφικότητας χάνεται ένας κοινός κόσμος και ο χωρισμένος εισέρχεται σε μια κατάσταση πένθους. Ο κόσμος δε θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος.

Κάθε χωρισμός λέμε ότι είναι ένα μικρό πένθος, ένας μικρός θάνατος. Θρηνούμε τον άνθρωπο που βγήκε από τη ζωή μας χωρίς τη θέλησή μας και μας άφησε, θρηνούμε την απώλεια εκείνου που νομίζαμε ότι είχαμε, την απώλεια των ονείρων μας, των σχεδίων μας.

Όταν χωρίζεις, ειδικά όταν ο χωρισμός δεν είναι δική σου επιλογή, αυτή η νέα υπόσταση που δημιουργήθηκε μέσα στα χρόνια και πήρε ζωή από την πνοή των δικών σας προσδοκιών και ονείρων σταματάει να ανασαίνει και χάνεται.

Απόλυτα κατανοητό, υπάρχει μια βιασύνη στην επούλωση του τραύματος, στο να σταματήσει να πονάει, να σκέφτεται, ν’ αναπολεί, να αποζητάει τον απολεσθέντα σύντροφο και την κοινή τους ζωή. Όπως χρειάζεται χρόνος για να δημιουργηθεί και να αναπτυχθεί μια σχέση έτσι χρειάζεται χρόνος και για αποδομηθεί, χρόνος ο οποίος δεν μπορεί να οριστεί με μαθηματικό τρόπο αλλά ποικίλει ανάλογα με την περίσταση, τον άνθρωπο και τη σχέση. Πέρα από τον άνθρωπο, ο χωρισμένος μπορεί να πενθεί και άλλες επενδύσεις που συμπαρασύρθηκαν όπως: αξιακές, κοινωνικές, οικονομικές ή και χωροταξικές. Ένας χωρισμός λοιπόν καλεί το άτομο να αναδιαρθρωθεί και προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ο χωρισμένος καταλήγει να παλεύει όχι μόνο με μια διαπροσωπική μοναξιά αλλά και με μια ενδοπροσωπική.

Ένας χωρισμός σημαίνει πένθος, πενθείς τη σχέση σου με τον άνθρωπό σου, πενθείς το εμείς.

Η απώλεια μιας στενής επαφής μπορεί να έχει την αίσθηση ενός συναισθηματικού ακρωτηριασμού του εαυτού μας. Μπορεί να νιώθουμε λυπημένοι και μόνοι, σαν να μας λείπει ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μας.

Η αρχική αντίδραση σε αυτή την απώλεια είναι η άρνηση που ανάλογα με την προσωπικότητα του ατόμου μπορεί να διαρκέσει από μερικές εβδομάδες μέχρι και μήνες. Μετά την άρνηση ακολουθεί ο θυμός που αποτελεί απαραίτητο στάδιο της πορείας προς το χωρισμό.

Στο στάδιο αυτό κανείς μπορεί να φτάσει σε ακραίες αντιδράσεις και συχνά το στάδιο αυτό διαρκεί μήνες. Ακολουθεί η περίοδος της θλίψης, όπου το άτομο μπορεί να βιώσει συμπτώματα κατάθλιψης η οποία μπορεί να διαρκέσει για αρκετά μεγάλο διάστημα. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, συχνά η απώλεια της σχέσης γίνεται εμμονή και αποτελεί το πιο επίπονο και χρονοβόρο στάδιο της διαδικασίας. Τελευταίο στάδιο αποτελεί η αποδοχή της απώλειας, η οποία επαναφέρει το άτομο σε συναισθηματική ισορροπία και του επιτρέπει να προχωρήσει στη ζωή του.

Πώς να ξεπεράσουμε ένα χωρισμό

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να νιώσει τα συναισθήματα. Είναι λογικό να νιώθουμε λύπη, θυμό, εξάντληση, πληγωμένοι ή μπερδεμένοι.

Ίσως να έχουμε κάνει λάθη κι εμείς-είναι σημαντικό να αποδεχτούμε την υπευθυνότητα μας αλλά ταυτόχρονα να συνεχίσουμε να εκτιμάμε τον εαυτό μας. Συχνά θέλουμε να ξεφορτωθούμε τον πόνο που μας βαραίνει όσο πιο γρήγορα μπορούμε ώστε να νιώσουμε και πάλι «φυσιολογικοί». Κι όμως, χρειάζεται να δώσουμε χρόνο για την επούλωση του τραύματος.

Επικοινωνία με κοντινά μας πρόσωπα: Το να εκμυστηρευτούμε το πρόβλημα σε κάποιο κοντινό πρόσωπο, να συζητήσουμε τα συναισθήματά μας και να μην απομονωθούμε είναι ίσως ένα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Η απομόνωση μπορεί κάνει τη θλίψη μας ακόμα πιο έντονη. Aπό την άλλη χρειάζεται να βάλεις και τα όρια σου στους άλλους αν δεν είσαι έτοιμος και διαθέσιμος πάντα να συζητήσεις.

Να κάνουμε πράγματα ωφέλιμα για τον εαυτό μας: Για π.χ να πάμε σινεμά, να συναντήσουμε φίλους, να πάμε μια βόλτα ή να κάνουμε ένα ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο. Να τρώμε και να κοιμόμαστε καλά και να αποφεύγουμε τις αυξημένες ποσότητες αλκοόλ και τσιγάρων.

Απόσταση: Είναι καλό να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε μια απόσταση από το πρόσωπο με το οποίο χωρίσαμε. Αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, αλλά όταν είναι στο χέρι μας η απόσταση είναι κάτι που μπορεί να μας ωφελήσει. Κάθε συνάντηση ή τηλεφώνημα θα σας θυμίζει το παρελθόν και θα είναι δύσκολο να αποδεσμευτείτε.

Ποτέ δε φταίει μόνο ένας: Η ευθύνη είναι πάντα και των δύο, χωρίς όμως να μοιράζουμε ποσοστά για το ποιος έφταιξε περισσότερο. Αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εκφράσει τα συναισθήματά του και να αποφορτιστεί, τότε θα μπορέσουμε να αναλάβουμε το μερίδιο ευθύνης που πραγματικά μας αναλογεί, χωρίς να επιβαρυνόμαστε με όλη την ευθύνη ή να αποποιούμαστε κάθε είδος ευθύνης για το τι έφταιξε και αυτή η σχέση έφτασε στο τέλος της.

Δείτε τον χωρισμό ως ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα: Η περίοδος χωρισμού μπορεί να γίνει γόνιμη αν τη δείτε υπό το πρίσμα μιας ευκαιρίας επανεξέτασης των δυνατοτήτων αλλά και των προσδοκιών σας. Συχνά ένα άτομο που βρίσκεται μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση βιώνει έντονα το φόβο της μοναξιάς. Αυτή είναι μια καλή στιγμή να ξανακοιτάξεις προς τα μέσα σου και να νιώσεις ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχεις στη ζωή σου αυτή τη στιγμή και με ένα χαμόγελο να μπορέσεις να προχωρήσεις.

 «Οι καλές σχέσεις σπάνια αποτυγχάνουν, αλλά οι κακές αποτυγχάνουν, όπως πρέπει».

Κάθε σχέση ξεκινά με τον ίδιο τρόπο. Γεμάτη ελπίδες. Δεν κρατάει όμως κάθε σχέση για πάντα. Δεν μας αρέσει το τέλος και δεν μας αρέσει να χάνουμε πράγματα. Ιδιαίτερα σημαντικά πράγματα όπως η σχέση μας.  Παρά το γεγονός όμως ότι οι χωρισμοί είναι μια από τις πιο δύσκολες εμπειρίες της ζωής, αναμένουμε ότι οι συνέπειες θα είναι πολύ χειρότερες από ό,τι πραγματικά είναι.

Μερικές φορές όμως, οι χωρισμοί δεν έχουν να κάνουν με το τι χάνεις, αλλά με το τι κερδίζεις. Δεν έχετε πια κάποιον να σας ρωτάει πού πηγαίνετε, με ποιον μιλάτε, να σας ενδιαφέρει πώς φαίνεστε ή συμπεριφέρεστε ή να σας παρασύρει με γκρίνια και αρνητικότητα. Χωρίς τον/την πρώην σύντροφό σου, νιώθεις πιο ελεύθερη/ος. Ακόμη και τότε, θα έχετε κάποια αρνητικά συναισθήματα (π.χ., τύψεις) επειδή αυτή η σχέση σήμαινε κάτι για εσάς, αλλά πολλοί χωρισμοί είναι ανακούφιση.

Οι σχέσεις πρέπει να σας βοηθήσουν να αναπτυχθείτε. Ο/Η σύντροφός σας θα πρέπει να σας βοηθήσει να γίνετε καλύτερος άνθρωπος. Συχνά, όταν οι σχέσεις παραπαίουν, αυτή η βελτίωση δε συμβαίνει. Αντιθέτως, σας εμποδίζουν να γίνετε το άτομο που μπορείτε να γίνετε.

Τερματίζοντας τη σχέση, έχετε τώρα την ευκαιρία να ευδοκιμήσετε. Μάλιστα πολλοί αναφέρουν μια σειρά από θετικά συναισθήματα όπως ανακούφιση, ηρεμία, ενέργεια, αυτοπεποίθηση, και χαρά. Αναφέρουν επίσης λιγότερη απώλεια εαυτού και πιο θετική ανάπτυξη. Με άλλα λόγια, ανακτούν το πρόσωπο που ήταν πριν από τη σχέση, αναζωπυρώνουν τα ενδιαφέροντά τους και επικεντρώνονται ξανά στον εαυτό τους.

«Αλλά δεν ήθελα να χωρίσω…»

Οι σχέσεις είναι καλύτερες όταν και οι δύο σύντροφοι είναι αφοσιωμένοι και ικανοποιημένοι. Οι σχέσεις είναι σημαντικές. Ο χρόνος είναι λίγος. Τα λάθη είναι ακριβά.

Αλλά αυτές οι ρωγμές είναι από μόνες τους πηγή δύναμης και ομορφιάς. Οι χωρισμοί δεν χρειάζεται να σας αφήσουν ραγισμένους.

Οι σχέσεις τελειώνουν γιατί έχουν σπάσει. Αυτή η διαδικασία είναι επώδυνη. Σίγουρα μπορούν να μας αφήσουν με ραγισμένη καρδιά. Ως τραύμα, απαιτεί χρόνο. Διανθισμένο όμως με φροντίδα, υπομονή, ανοχή στη ματαίωση και τα πισωγυρίσματα, μπορεί να προσφέρει γνώση, εμπειρία και ενδυνάμωση. Είστε πιο δυνατοί από όσο νομίζετε.